Categorie archief: Blog

100 dagen afvalvrij!

Wij zijn Mariëtte en Gies Voorburg. Samen met onze drie kinderen Janco (6), Eline (4) en Rens (2) wonen we in Stoutenburg, in het buitengebied van Leusden. We hebben een eigen moestuin, composteren en scheiden alles. Het afgelopen jaar zijn we steeds bewuster (en meer biologisch) gaan winkelen. Dat is natuurlijk goed qua dierenwelzijn en voor de aarde. Toch puilt onze vuilnisbak nog iedere week uit. Daarom zijn we ook de uitdaging aangegaan van de club van 100-100-100. Dat betekent dat 100 huishoudens, 100 dagen lang, 100% afvalvrij proberen te leven. In deze blog geven we een humoristische kijk op de veranderingen voor ons gezin en de uitdagingen die we tegenkomen. Hoe kun je zonder al te primitief gedoe een leuk leven leiden en tegelijk ook rekening houden met het milieu? De challenge duurt van 1 december tot 10 maart 2017.

Leuk als je met ons meedenkt, meeleeft en tips geeft. Laat dus gerust je reactie achter!

100 dagen afvalvrij #5: De voorraadla overhoop

Bij ons thuis is het begin van het jaar altijd een drukke periode. Niet alleen zijn onze beide jongens jarig, maar ook op het werk trekt alles extra aan. Maar het gaat lekker; de hoeveelheid afval mindert nog steeds! Ruim over de helft van de challenge is onze beste score op de afvalmeter 150 gram restafval. Toevallig deze week én zonder verjaardagen, maar niet gek voor een week uit het leven van een gezin. Na twee maanden is de vuilniszak dan ook pas voor de helft gevuld.

Plastic-politie

Ook de PMD-container is sinds de invoering voor de kerst nog niet aan de straat geweest. Toch vult die zich rapper dan gehoopt. Reden voor ons om een extra tandje bij te zetten om de hoeveelheid plastic verder terug te dringen. We zijn in een soort constante staat van oplettendheid… Ondanks de tasjes-tax zijn verkopers zo gewend om alles voor je te verpakken dat je – voor je het weet – weer thuis komt met een berg zakjes. Nu gebruiken we die gerust nog een keer, maar het is wat onnodig als je gewoon een mand en linnen tasjes bij je hebt. Om over onzinnige verpakkingen nog maar te zwijgen… Wat doen die tomaten op een schaaltje in een plasticje?

Voorraadlade 3.0
Vorige week hebben we dan eindelijk een volgende stap gezet in het doorbreken van ons afvalpatroon: we hebben de voorraadlade bestudeerd. Een grote chaos aan plastic verpakkingen, doosjes en kant-en-klare zakjes die we niet snel zullen gebruiken. De onoverzichtelijkheid van onze voorraad weerhield ons er tot nog toe van alles ‘los’ te kopen. Maar nu zijn we naar de Zweedse gigant getogen om die handige weckpotten te halen (waarom het dan opeens Korken moet heten;-). De doorzichtige deksel geeft direct een blik op de inhoud. De beschrijvende en vrolijke etiketten doen de rest om zonder misgrijpen bloem, rijst en bonen te pakken.

Voorraad 3.0!

Tappen uit bulk
Sindsdien kopen we bij voorkeur verpakkingsloos. De markt heeft er een goede klant bij. Maar ook De Nieuwe Graanschuur kan op vast bezoek rekenen. Hagelslag en pindakaas verdwijnen rechtstreeks in de voorraadpot (in dit geval geen weck) en andere ingrediënten worden direct vanuit silo’s getapt. Ja, dat kost meer bewustzijn en wat fietsritjes extra. Maar het levert je gezellige nieuwe contacten op, veel verse en smakelijke ingrediënten, maar bovenal veel minder (herbruikbaar) afval!

100 dagen afvalvrij #4: Leve de PMD-container!

Net voor de kerst deelde de gemeente Leusden nieuwe containers uit. Naast de bestaande GFT-container voor composteerbaar afval, stond er een nieuwe papiercontainer, container voor restafval en PMD-container op de groene verlanglijst voor de burgers.

Als de containers voor komen rijden, schrikken we even… Wat een joekels! De tuin van een rijtjeswoning is straks voor de helft bezet met containers… En wat is eigenlijk het signaal dat je hiermee afgeeft? We moeten niet alleen beter scheiden, maar toch ook MINDER afval proberen te produceren, toch?

Nu we zelf het afval zo lekker scheiden, is er van het restafval maar weinig over. Met een blik op de containers zijn we daarom des te blijer dat we (iets overmoedig) alleen de PMD-container hebben besteld.

Scheiden vooruitstrevend?

Tijdens het jaarlijkse ‘kerst’diner met vrienden – niet per definitie rond kerst, maar vooral als de datumplanner overwegend groen kleurt – worden we nog maar eens op de feiten gedrukt. Iedereen neemt een gerecht voor zijn rekening, van amuse tot dessert. Hoewel alle gangen eigenhandig gemaakt zijn, ontstaat er tijdens de voorbereiding een overvloedige hoeveelheid verpakkingen. “Verschillende afvalemmertjes? Gedoe!”, klinkt er massaal uit de kelen van de generatie X. Bij het horen van zoveel onwil, slikken we prompt ons voornemen in om het afval retour te geven en staan wij de day after alsnog alle verpakkingen te sorteren… Daar zakken we in onze ranking op de afvalmeter!

Maar ook tijdens onze vakantie op een van de waddeneilanden, blijkt maar weer eens dat onze gemeente het nog lang niet zo gek met het milieu voorheeft. Hoewel Terschelling vol op duurzame energie inzet, wordt het afval gereduceerd tot rest, glas en papier. We hebben in een week tijd dan ook meer restafval geproduceerd dan in de hele 100-100-100-periode bij elkaar. Maar om alle plastic, blikjes en drinkkartonnen – naast de backpack en drie kinderen – via boot en trein mee naar huis te nemen, gaat zelfs ons te ver!

Een maand later zit onze PMD-container driekwart vol, terwijl de grijze afvalzak voor restafval opvallend leeg blijft. Hoewel het scheiden van afval beter is dan niets van de grondstoffen te herwinnen, worden we nogmaals gesterkt in ons voornemen om alle verpakkingen te beperken. Op een afvalvrij 2017! Dat we die mooie, nieuwe PMD-container maar eens per half jaar aan de straat hoeven te zetten!! Wordt vervolgd

100 dagen afvalvrij #3: Afvalmijdend eten

Wij beschikken al jaren over de luxe van een eigen moestuin bij huis. Toch kopen we natuurlijk ook wel groenten en fruit in de supermarkt. Nu we de challenge zijn aangegaan, is de hardplastic verpakking van de druiven definitief uit den boze. We kopen voortaan zoveel mogelijk los. De caissière van supermarkt staat de eerste keer nog wat raar te kijken als we drie losse tomaten met een stickertje op de lopende band leggen. Maar we beginnen al rap professioneel afvalbespaarders te worden, dus nemen tegenwoordig zelfgemaakte katoenen zakjes mee. Deze heeft Mariëtte simpel in elkaar gezet onder de naaimachine. Het ziet er nog gezelliger uit ook als je gaat winkelen!

Via de opdrachten van 100-100-100 wordt ons al weer een volgende uitdaging aangedragen. Want niet alleen de verpakkingen rondom voedsel zijn afval, maar misschien is het weggooien van eten wel dubbel belastend. Dan heb ik het niet over de kromkommer; zelfgeteelde groenten worden per definitie krom geboren of met een schoonheidsfoutje afgeleverd, dus daar kijken we niet meer van op. Nee, dan heb ik het over eten dat je te veel in huis haalt of dat door gewijzigde planning langer ligt dan goed voor het eten is. Het gebeurt ons nog weleens dat een file roet in (de voorbereidingstijd van) het eten gooit of dat er plots eten via familie aan komt waaien… Daar kun je de boodschappenlijst niet op plannen. En elke dag naar een winkel rennen is zo buitenaf ook geen optie!

Smakelijk eten met THT-restjes

Wij zijn niet bang voor het overschrijden van de Tenminste-houdbaar-tot-datum, maar zodra er plekjes op vers voedsel komt, moet je niet meer wachten. Voor dat soort voedsel-deadlines heb je een aantal recepten nodig die je op stel en sprong kunt gebruiken. Naast een pasta of ovenschotel doet het groentebuideltje het goed bij ons in het gezin. Eigenlijk kun je er alles in stoppen wat je wilt, zolang het maar niet te vochtig wordt.

Het groentebuideltje voor etensrestjes
Het groentebuideltje voor etensrestjes
Neem bijvoorbeeld tomaten, champignons, tempeh of kip, wortels, ui, … Alles wat op moet wok je in de pan beetgaar (eerst beginnen met het vlees-vervangende- ingrediënt) en kruid je naar smaak. Vervolgens rol je een plakje bladerdeeg uit en schep je twee eetlepels ‘restjes’ op het midden. Daar bovenop leg je bijvoorbeeld een plakje rozemarijn geitenkaas, kruidenkaas of een grote theelepel smeerkaas. Vervolgens vouw je de hoeken van het bladerdeeg naar elkaar toe zodat het dichtgevouwen envelopje wordt. 14 minuten in de oven en klaar. Supersnel en voor ons des te belangrijk: geliefd bij kinderen.

Een identiek recept hebben we van gevuld brood. Ook daarvoor geldt dat de ingrediënten niet te nat moet zijn. Wij vinden gekruid gehakt (of vegetarisch gehakt) hierbij lekker. Maak het brooddeeg zoals gebruikelijk, rol het deeg uit, klap deze open tot enkele centimeters over de rand van een groot bakblik, gewokte restjes erin, deeg dichtvouwen tot een brood en hup 25 minuten in de oven. Om beide kanten gaar te krijgen, keren we het brood halverwege eventjes om in het bakblik, want door het vocht wil dit weleens moeilijker gaan.

We gaan goed! Deze week was ons restafval slechts 1 kg. En dan nog met name omdat we een stel lekke rubberen kinderlaarzen kwijt moesten…

100 dagen afvalvrij #2: Sjoemelen met de resultaten

De afgelopen dagen hebben we wat afgeteld! Volgens de weekopdracht van 100-100-100 moeten we inventariseren hoeveel verpakkingen we per dag openen. In de praktijk zijn dat elke dag wel enkele drinkkartons melk of karnemelk en een stuk of wat plastics rondom etenswaren. Op het forum wordt gerept over de vele enkelstuks verpakkingen, maar thee trekken we in het gros van de gevallen sowieso met een thee-ei en losse bladeren. Dus onze telling valt eigenlijk reuze mee. Tenminste… als Sinterklaas niet in het land zou zijn!

De meeste schoencadeautjes zijn per definitie vervuilend. Made in China is het vaak in de trant van veel verpakking, weinig inhoud! Van de week hebben we gelukkig ontdekt dat puur aluminiumfolie gewoon hergebruikt kan worden. Sint voelt zich meteen minder bezwaard om chocolade pietjes in de schoenen te stoppen… Maar ook de gevulde schoentjes uit de supermarkt – waar ik van de week over sprak – gaan tegenwoordig steevast vergezeld van plastic verpakkingen. Waar is toch die tijd dat we een mandarijn kregen en we de smaak van taai snoepgoed nog konden waarderen?

Sint heeft ons huisje aangedaan

Afval tellen in Sinterklaastijd
Afval tellen in Sinterklaastijd
Voor onze afvalbak beter dat Sint weer weg is
Onze afvalbak is vast blij met Sint z’n vertrek!

Wat hebben we genoten van pakjesavond. Het was niet alleen gezellig, maar de kinderen en wijzelf zijn weer vreselijk verwend. Buiten wat lawaaierig plastic speelgoed, hebben we toch vooral veel duurzame cadeaus gehad. Maar wat een afval! Surprises die niet meer bij oud papier passen, uitgebreide verpakkingen rondom nieuwe spullen etc. Mariëtte en ik keken elkaar even aan… en lieten het afval bij opa en oma staan (hè dat rijmt!)!

Alsnog hebben we natuurlijk meer afval dan we in normale weken zonder die invasie aan nieuwe spullen zouden hebben, dus vonden we deze frauduleuze beïnvloeding van de afvalmeter te verantwoorden 😉 Met de zondag als voorlopig dieptepunt met een afvaltelling van 17 stuks. Met dank aan Sint! Wat zal onze afvalbak blij zijn dat deze afvalverspreider weer naar Spanje is!

Domper van deze week: de supermarkt-leverworst die we per ongeluk tussen de zoetigheid buiten de koelkast hadden bewaard; konden we direct weggooien. Dubbelop zonde. Kun je de worst (ontdaan van het plastic hulsje) dan bij gft gooien?

100 dagen afvalvrij #1: De aftrap

Als we de omschrijving lezen van 100-100-100 zijn Mariëtte en ik eigenlijk een beetje teleurgesteld. De bergen aan plastic bakjes en verpakkingen worden gescheiden namelijk niet als afval gezien, maar als herwinbare grondstoffen. Nu waren we al behoorlijk fanatiek en zat er niet veel plastic in de gewone vuilniszak, maar toch bracht ik elke week wel een grote tas (!!) met plastic naar de ondergrondse PMD container bij ons in het dorp (PMD= plastic, metaal/blik en drankenkartons). We hebben de lat dus nog wat hoger gelegd en willen ook de herwinbare grondstoffen beperken. Want gerecyclede bloempotjes heb je op een gegeven moment ook wel genoeg, toch?

We beginnen de challenge meteen met een meevaller. Rens, onze jongste van twee, is namelijk net zindelijk geworden. Overdag, maar ook ‘s nachts. Daar gaan de eerste 5 kg afval per week! Hadden we dat maar tijdens de 100-100-100 editie gehad… Dat zou punten hebben gescoord in de afvalmeter!

Als we aan de vooravond van de challenge virtueel de vuilniszak doorspitten, komen we vooral verpakkingen en chipszakken tegen met zo’n glimmende binnenkant. Dat worden saaie avonden zonder snoepen… En wat dacht je van al die ongevraagde verpakkingen van online bestellingen en cadeautjes in deze tijd? We zien spontaan op tegen de gezellige pakjesavond, het heerlijke maar uitgebreide kerstdiner, vuurwerk op nieuwjaarsdag en de twee verjaardagen aan het begin van het jaar!

Als we de afvalwijzer echter doorlezen hebben we gelukkig ook meevallers. Er is veel meer her te gebruiken dan gedacht. De tube tandpasta hoeft bijvoorbeeld niet in de vuilnisbak. En ook versleten sokken – die bij ons in bosjes in de afvalbak lijken te verdwijnen – blijken herbruikbaar. Zolang droog en schoon, mag dat gewoon in de bak voor kledinginzameling.

Wij hebben zin in de uitdaging. Hopelijk vinden de kinderen het na 100 dagen ook nog steeds leuk!

PS: Bij het schrijven van dit stukje zit Rens gezellig een schoentje in te kleuren dat we straks bij een grootgrutter inleveren voor een lekkere inhoud van Piet. Laat ‘ie nu net op de eerste dag van de challenge een viltstift slopen! Zonde natuurlijk, maar is dat nu plastic of restafval??

30 Dagen Puur en Onverpakt

Wij zijn Marnix en Susanne. We wonen samen in een klein, mooi huis met tuin in Hoogland. Marnix werkt in de ICT en Susanne op een Dagcentrum voor mensen met een verstandelijke beperking. Susanne geeft ook zangles aan huis. Wij houden van kunst, muziek, natuur en van ETEN. Wij houden van goed, lekker en gezond eten. Door gesprekken in de winkel kwamen wij op het idee voor dit experiment. Abel vertelde dat veel mensen een paar producten kopen, maar niet al hun boodschappen in de winkel doen. Dit zette ons op het spoor: we gaan alle boodschappen in de Graanschuur doen om te onderzoeken of dat lukt. Op de website van het Nibud lazen wij dat een stel gemiddeld 350 Euro per maand uitgeeft aan voeding. Dat vonden wij een mooi richtbedrag. Om ook WC papier, shampoo, schoonmaakmiddelen en chocola te kunnen kopen hebben wij er 400 Euro van gemaakt. Zou dat genoeg zijn of is het misschien te veel? Dat gaan we uitzoeken. De hele maand oktober doen wij alle boodschappen bij de Nieuwe Graanschuur en doen we hier ons verhaal over wat ons dat doet, of het ons lukt en of het bevalt.

Veel leesplezier en groetjes, Marnix en Susanne

30 Dagen Puur en Onverpakt #5: We hebben het gehaald – bijna…

Het is inmiddels 14 november, oktober is voorbij! We hebben een maand lang puur en onverpakt noten, havermout, rogge, kokos, wijn, thee, afwasmiddel, lokale groente, lokale appels, lokaal brood, pindakaas, hagelslag, rijst, pasta, honing gegeten, gedronken en genoten – en bijna binnen budget! Het was heerlijk, niet in de laatste plaats omdat het, meestal door Susanne, zó lekker is klaargemaakt, ook omdat de groente goed van kwaliteit is, maar ook omdat de eenvoud van één winkel én de eenvoud van behoefte-gedreven boodschappen doen echt rustig is. Door uit te gaan van onze behoefte – wat hebben we nodig, wat willen we eten; in plaats van te ontdekken dat de bloemkool in de aanbieding is terwijl je selderie soufflé in gedachten had.. Ook de afspraak om de boodschappen alleen bij de Nieuwe Graanschuur te doen vinden we beiden heerlijk rustig. Als een keer de citroenen op zijn speren wij niet naar de volgende winkel (zoals dat vroeger wel ging: van de ene supermarkt naar de andere, of de groentezaak).  Nu proberen we iets anders: in plaats van citroenen kan het met sinaasappels of met een scheutje witte wijn. Wij worden vrijer van onze eigen voorstellingen.

We hebben de supermarkten niet gemist en toen het WC-papier echt-echt-echt op was is Susanne met veel weerzin de supermarkt in gestuiterd en kwam er uit met gerecycled WC-papier en 2 Tony Chocolonely, als troost voor haar inspanning!

november-2016-002

Geworstel nog met gerecycled WC-papier

Ik had moeite met de huishoudelijke middelen: lucifers, toiletpapier, kaarsen en zout voor in de vaatwasmachine… Bio? Er is niets bio aan zwavelstokjes of aan regenereerzout, het is een chemisch spulletje. En tegenwoordig is elk toiletpapier gerecycled papier.

Vanuit mijn vroegere werk weet ik hoe papier gemaakt wordt; en dat toiletpapier òf geheel uit gerecycled papier bestaat òf gemaakt is van een mengsel is van gerecycled papier en houtpulp. Houtpulp is hoogwaardiger, en dus duurder, dan gerecycled papier. Dat betekent dat al het toiletpapier tot op zeker niveau milieuvriendelijk is. Maar de boodschap op de verpakking suggereert wel eens dat het beter is dan andere, zoals “ecologisch” in koeienletters op de verpakking!

Er is wel wat aardigs verschenen over toiletpapier (Keuringsdienst van Waarde in 2012, artikel Trouw 2011)1. Trouw bericht dat ‘Satino Black’ in een Nederlandse fabriek uit 100% gerecycled toiletpapier wordt gemaakt, en ook het Duitse WC-papier ‘Danke’ is van 100% gerecycled papier.  De Keuringsdienst weet te melden dat toiletpapier van volledig gerecycled papier bij de fabriekspoort echt goedkoper is dan half gerecycled.

Wat is er eigenlijk over de prijs te zeggen? Online zoeken leert me 20 tot wel 80 cent per rolletje (maar welke kwaliteit is niet altijd duidelijk). Later zie ik bij De Nieuwe Graanschuur: 40 tot 88 cent per rolletje, waaronder de volledig gerecyclede Satino Black en Danke.

Hoeveel zijn mijn schone billetjes-en-principes me waard? Doe ik zaken bij de multinational, bij de grootverdiener, of bij de lokale winkelier? Alles bij elkaar geveegd neig ik naar de lokale winkelier, iemand die ik ken en aan kan kijken.

En last but not least: hoe lang doe ik eigenlijk met een rolletje; en hoe lang doe jij erover?  

Kaarsen vind ik nog iets om over na te denken, met als overweging bijenwas in plaats van paraffine. Maar kun je de bijenwas niet beter inzetten voor iets beters dan er de fik in steken?! Palmolie? Maar daar weten wij niet zo veel van.
december-2015-077

Hmm, dan toch paraffinekaarsen bij de biowinkel? Susanne is echt een vuurvrouwtje, geen grootverbruiker met 28 kaarsen per avond maar er gaat geen avond voorbij zonder kaarsjes. Misschien kopen we theelichtjes bij Amnesty International: paraffine voor een goed doel en bijenwaskaarsen voor de bijzondere momenten.

groetjes Marnix

Susanne denkt na:

In onze gesprekken thuis ging het vaak over de kwaliteit van de groenten, fruit en de voedingsmiddelen van de Nieuwe Graanschuur. Wij vinden het grote assortiment van groenten en het fruit vers, lekker en zijn blij dat we een ruime keuze hebben van lokale boeren. Met plezier volgen wij het aanbod van het seizoen en hebben de aardbeien in oktober geen moment gemist. Wij zijn aangestoken door het idee om onze ecologische ‘voetafdruk’ kleiner te maken. Boodschappen doen bij de Graanschuur geeft hier de mogelijkheid voor. Het is bevredigend om bewuster met onze voeding bezig te zijn en nieuwe ontdekkingen te maken: lupine, kokos, kikkererwten- en boekweitmeel. Ik drink op dit moment geen melk meer en eet geen yoghurt, kwark, slagroom en kaas. Wat zijn er veel mogelijkheden om melk te vervangen, hoogst interessant! En je kunt goed koken zonder kaas, room en mozzarella! Kokosmelk, Soyaroom, Amandelmelk zijn waardige vervangers, om er maar een paar te noemen. Ìk voel mij er goed bij. Misschien heb ik meer energie. Tarwe en suiker heb ik ook geminimaliseerd. Nu past de mooie oude spijkerbroek weer en ik kom niets te kort.

En het geeft mij rust afstand te hebben van de grote supermarkten en dus ook van de voedingsindustrie en -commercie. Het vervult een beetje mijn verlangen om iets dichter bij de natuur te leven. Dat is helemaal niet zo makkelijk in een modern leven. Ons afval slinkt, maar we zijn er nog niet helemaal.

Ik ga voor puur en onverpakt!

We hebben 412,90 Euro uitgegeven van 1 oktober tot 1 november. Het is te doen! Het is meer dan te doen! Het is een kwaliteitssprong en een veranderingsproces die nog gaande is! Wij gaan graag door!

groetjes Susanne

Hartelijke blog-groetjes van Marnix en Susanne

augustus-september-2015-013
img_5320


Voetnoten:

1 En: er is ook sprake van echt hergebruik van toiletpapier!

30 Dagen Puur en Onverpakt #4: Rose & Green & Grey

Zo langzamerhand ontdek ik alle hoeken van de Nieuwe Graanschuur wat onvermijdelijk samenhangt met het slinken van onze voorraden.

De zwarte thee is op! Daar sta ik dan voor dat grote rek met zoveel keus, mijn lievelingsthee Earl Grey in 3 variaties! Uiteindelijk koop ik ze alle drie, Rose Grey, Green Grey en Earl Grey, een hulde aan de Bergamotplant! De bergamot citroen is wonderschoon en als je in de schil knijpt ruikt je de olie, die de thee zijn aroma geeft, heerlijk! Rose & Green & Grey

Ja, de groente en fruitafdeling ken ik heel goed, ik ken ook bijna alle groenten – bijna, alleen de rammenas ken ik niet. Abel weet raad: heerlijk op brood, een dun plakje en de donkere schil kun je mee eten, of geraspt door de rauwkost en met wat fantasie zie ik mooie rolletjes en torens met pikante notenvulling voor me. Het is familie van de Radijs en de Rettich, de 3 RRR-en. Ik heb de Rammenas nog niet gekocht; er mag altijd iets overblijven om naar uit te kijken!
index

Na de groente ga ik linksaf en kom bij de grote koeling met paddenstoelen, kiemen, pepers, vlees en vleeswaren, tofu en allerlei burgers – maar geen burgerpunten (lees Blog 3). Ik draai me om en schrik mij een hoedje: blauwe pasta! Dit is nieuwland voor mij, algen en producten uit algen ken ik nog niet, spannend!

In de vrieskist wacht vlees, kip en vis geduldig op een koper. Een soepkip ligt al in mijn vriezer, Coq Bourguignon droom ik ‘s nachts.  Ik vermoed dat ik hier nog meer ga ontdekken, een andere keer!

Dan kom ik langs de schoonmaakmiddelen, poeders, vloeibaar of als wasnootje. Hier ben ik nog niet veel geweest, de voorraad bij ons raakt nog niet op en misschien poetsen wij niet zo heel veel (ten eerste om het milieu te sparen, ten tweede…). Alleen als het heel erg nodig is kom ik hier terug.

Garam Masala

Dan word ik opeens blij! Het rek met specerijen, kruiden, peper, zaden….

Garam Masala kun je zelf maken. Elke kruidje, de één geurender dan de ander, je kunt ze in de winkel op de gram afwegen. Het mengsel geeft die heerlijke warme geur en de Indiase gerechten die Susanne ermee maakt smaken scherp en bevredigend.

images

Je hebt nodig:

50 g zwarte Kardamom (als die er niet is, witte 😉 25 g kaneelstok, 25 g kruidnagel en 50 g peperkorrels. Ik neem het liefst witte peper.

Kardamom en kaneelstok 2 minuten al roerend roosteren in een zware pan, kruidnagel en peper erbij en nog 1 minuut roosteren en dan alles laten afkoelen, nog even blijven roeren.

Je kunt het in een blender zo fijn malen als je lekker vindt of in een grote vijzel. Dat ruikt zó heerlijk! Als je nog fijner wilt moet je het zeven.

Voordat ik verder ga in mijn rondje door de winkel, mijmer ik:

Sinds ik al mijn eten en spulletjes bij De Nieuwe Graanschuur koop, denk ik steeds meer na over de vraag hoe ik zoveel mogelijk onverpakt kan kopen. Verpakkingen staan mij steeds meer tegen. Ik wil ze niet. Ik heb geen zin om het gescheiden afval weg te brengen. Ik heb geen zin om oud glas weg te brengen. Ik vind het geweldig dat afval gescheiden wordt maar nog geweldiger vind het om afval te voorkomen. Wel sleep ik met plezier met leeggoed waarvoor ik statiegeld terug krijg. Potjes en flessen schoonmaken en hergebruiken is beter dan opnieuw smelten, toch? Wie weet hier meer van?

In ieder geval verandert mijn kooppatroon: minder zuivel, kaas, drank, sap. En zo kom ik terecht bij die de mensen 10.000 jaar geleden leefden en puur en onverpakt aten, Paleo.

Ik word me bewust dat ik veel gekookt heb met room, kaas, kwark, creme fraiche. Nu laat ik al die pakken en bekers – zoveel mogelijk – staan omdat ik echt een hekel heb aan al dat afval. Alleen voor Marnix koop ik Yomio en volle kwark en brood en pasta. Hij heeft dat nodig.

Zo verandert ons eetpatroon, de smakelijke gerechten zijn wat eenvoudiger, creatiever,  groente altijd gestoomd, waardoor de smaak heerlijk is, steeds meer Paleo. Allen jagen doe ik niet, vlees en vis koop ik in verpakking, de eieren gaan in een doosje mee. Ik ga vooruit door achteruit te gaan.

Zelfinzichten:

Ik ben wonderlijk meer gemotiveerd om zelf lege verpakking mee te nemen naar de winkel en wordt inventiever in het opbergen van ons voedsel. Het stoort me minder dat ik meer tijd bezig ben met boodschappen doen en ook meer tijd met het thuis uitpakken. Het geeft me rust om aandachtig met voedsel bezig te zijn.

En ik vind het heerlijk om voor die 5 producten die ik nodig had niet meer door de grote supermarkt langs al die schappen te moeten rennen waarvan ik toch niets koop.

Het heeft wat, zo alles bij de Nieuwe Graanschuur te kopen……en trouwens, in de eerste 3 weken hebben we Euro 277,79 uitgegeven. Volgens mij valt dat best mee, ook al ben ik een paar dagen in Duitsland geweest, Marnix is immers de grote eter (haha). Toch vraag ik mij stiekem af hoe het kostenplaatje eruit zal zien als we door alle voorraden heen zijn. Ik denk dat de Nieuwe Graanschuur nog lang niet van ons af is! 🙂

Vorig weekend heb ik een chocolade-sinaasappeltaart met lupinemeel gebakken. Lupinemeel is glutenvrij, eiwitrijk en heeft weinig koolhydraten. Het is een beetje oranje en heeft meer eigen smaak en een andere textuur.

Ik heb de taart als kado gemaakt voor de verjaardag van mijn vriendin. We hebben de taart uitgebreid geproefd en besproken, gekeurd, besnuffeld en heen en weer gedraaid. De meesten vonden de taart erg lekker, er was ook een wat rare nasmaak bij iemand.. ik ben enthousiast omdat de lupine een ‘diepere smaak’ geeft, die ik erg lekker vond. Ik heb zin om te experimenteren met lupine. Ik hou namelijk van taart, liefst 2 of 3 stukken, dat deden ze namelijk ook in het stenen tijdperk! MMMMMM!

Lupinechocosinassappelcake zie voor het recept lupinecake op lupinfood.

oktober2016-012
oktober2016-010

Meer nieuws uit mijn favoriete winkel in de volgende blog

– groetjes Paleo Rex Susanne ps. ik heb er maar een 🙂

30 Dagen Puur en Onverpakt #3: De Nieuwe Graanschuur als voorraadkast

Marnix de appeleter
In de winkel sta ik bij de appels en kom elf soorten tegen: Santana, Elstar, Dijkman zoet, Karmijn, Boskoop, Sneeuwwitje, Delcorf, Ingrid Marie, Colina, Lunterse Pippeling en de Notarisappel. Wat klinkt dat lekker, verse oogst en ze zien er allemaal uit om in te bijten en zo veel verschillende soorten!

Welke ik hier at was me toen niet duidelijk. Een warme middag september 2014, ergens langs de rivier de Main, een open boomgaard zoals je die vaker in Duitsland ziet. Hier een veld vol prachtige hoogstambomen met rood gekleurde appels. Het was het summum van Puur, Onverpakt en Streek 😉 Maar zo’n boomgaard kennen we hier niet, in Amersfoort.

En daarom zijn die elf soorten appels in de winkel op zichzelf al een enorm feest. Inmiddels hebben we 5 soorten in huis waarvan ik de Santana lekker sappig en fris vind smaken, maar de Elstar doet daar niet veel voor onder.

Appels - rechts Inge Marie, links Sneeuwwitje

De rechtse Inge Marie en de linkse Sneeuwwitje hebben beide diepe herfsttinten die de schil iets van een schilderij geven. Wat zijn ze toch fotogeniek! En bekijk Sneeuwwitje even goed, daar waar het rood en het groen bij elkaar komen. Hoe komen die appels aan hun naam? Als iemand het weet hoor ik het graag!

Morgen (zondag) dus iets met appels bakken…

Over de helft

We zijn nu 14 dagen onderweg, en tot nu toe lukt het om al onze boodschappen bij de Nieuwe Graanschuur te doen. Kokosmelk is wel een item; het gaat bij ons door de muesli, in plaats van melk. Vorige week hebben we wel een literpak kunnen kopen maar die smaakt niet zo puur naar kokos als de ons bekende blikjes. De Nieuwe Graanschuur beperkt zich in de verpakkingen en de kokosmelk die wij willen is verpakt in blik… We zijn in gesprek…

We hebben brood, groenten, fruit, havermout en rogge, pindakaas, thee, pasta, rijst onverpakt gekocht. We hebben ondertussen 7 katoenen zakjes, die we echt moeten meenemen… Dat scheelt enorm veel afval en het is ontzettend leuk om de Graanschuur als voorraadkast te zien en precies af te wegen en te kopen wat wij nodig hebben.
Tabel - bestedingen verpakt

Aan de andere kant:

Toch hebben we nog 21 producten gekocht die verpakt zijn. Daarvan zijn er 9 melkproducten, naar mijn gevoel ‘ok’ om die verpakt te kopen (en daarvan zijn er twee met statiegeld). Blijven er nog 12 over, daarvan 3 kadootjes (ontbijtkoek is in het buitenland heel welkom!) en verder lucifers, theefilters (voor losse thee), sambal, tofu, melbatoast, limonadesiroop en wijn. Alleen die laatste kunnen we ook onverpakt kopen (!). We hebben die regelmatig gedronken maar eerlijk gezegd wilde ik eens een andere proberen.

Bijna de helft van de verpakte zaken zijn melkproducten. Hoe kun je deze nou onverpakt in huis krijgen? Boter in losse stukken? Melk, yoghurt uit een vat waar je je eigen fles vult? Kort rond zoeken op internet leert dat boeren zelf wel een soort antwoord hebben: je kunt zelf je eigen fles vullen met rauwe melk. Maar dan heb je nog geen halfvolle melk, geen yoghurt, enzovoort! Misschien moeten we onze keuzes nog strikter maken en alleen melk kopen en zelf afromen voor de room en de halfvolle melk, zelf yoghurt maken? Leuk! – ik ben meteen in voor een keertje, maar elke week, als je ‘s avonds thuis komt van een dag werken .. Hmm, ik zie me dat nog niet doen; dan toch die verpakkingen nog maar houden … typte hij, maar dacht ‘oeps’…

Flintstones-etend
Susanne komt thuis en weet raad: wij gaan het Paleo-Dieet volgen, eten als de mensen in het Stenen Tijdperk, geen zuivel, geen graan, ⅔ groenten en fruit ⅓ vlees, vis of eieren, noten zaden en vruchten. Dat zal het verpakkingsprobleem grotendeels oplossen.

Alleen ik zal er nog even over denken.

Voor nu voldoende vragen, tot de volgende blog!  Marnix