Wij zijn Marnix en Susanne. We wonen samen in een klein, mooi huis met tuin in Hoogland. Marnix werkt in de ICT en Susanne op een Dagcentrum voor mensen met een verstandelijke beperking. Susanne geeft ook zangles aan huis. Wij houden van kunst, muziek, natuur en van ETEN. Wij houden van goed, lekker en gezond eten. Door gesprekken in de winkel kwamen wij op het idee voor dit experiment. Abel vertelde dat veel mensen een paar producten kopen, maar niet al hun boodschappen in de winkel doen. Dit zette ons op het spoor: we gaan alle boodschappen in de Graanschuur doen om te onderzoeken of dat lukt. Op de website van het Nibud lazen wij dat een stel gemiddeld 350 Euro per maand uitgeeft aan voeding. Dat vonden wij een mooi richtbedrag. Om ook WC papier, shampoo, schoonmaakmiddelen en chocola te kunnen kopen hebben wij er 400 Euro van gemaakt. Zou dat genoeg zijn of is het misschien te veel? Dat gaan we uitzoeken. De hele maand oktober doen wij alle boodschappen bij de Nieuwe Graanschuur en doen we hier ons verhaal over wat ons dat doet, of het ons lukt en of het bevalt.

Veel leesplezier en groetjes, Marnix en Susanne

Het is inmiddels 14 november, oktober is voorbij! We hebben een maand lang puur en onverpakt noten, havermout, rogge, kokos, wijn, thee, afwasmiddel, lokale groente, lokale appels, lokaal brood, pindakaas, hagelslag, rijst, pasta, honing gegeten, gedronken en genoten – en bijna binnen budget! Het was heerlijk, niet in de laatste plaats omdat het, meestal door Susanne, zó lekker is klaargemaakt, ook omdat de groente goed van kwaliteit is, maar ook omdat de eenvoud van één winkel én de eenvoud van behoefte-gedreven boodschappen doen echt rustig is. Door uit te gaan van onze behoefte – wat hebben we nodig, wat willen we eten; in plaats van te ontdekken dat de bloemkool in de aanbieding is terwijl je selderie soufflé in gedachten had.. Ook de afspraak om de boodschappen alleen bij de Nieuwe Graanschuur te doen vinden we beiden heerlijk rustig. Als een keer de citroenen op zijn speren wij niet naar de volgende winkel (zoals dat vroeger wel ging: van de ene supermarkt naar de andere, of de groentezaak).  Nu proberen we iets anders: in plaats van citroenen kan het met sinaasappels of met een scheutje witte wijn. Wij worden vrijer van onze eigen voorstellingen.

We hebben de supermarkten niet gemist en toen het WC-papier echt-echt-echt op was is Susanne met veel weerzin de supermarkt in gestuiterd en kwam er uit met gerecycled WC-papier en 2 Tony Chocolonely, als troost voor haar inspanning!

Geworstel nog met gerecycled WC-papier

Ik had moeite met de huishoudelijke middelen: lucifers, toiletpapier, kaarsen en zout voor in de vaatwasmachine… Bio? Er is niets bio aan zwavelstokjes of aan regenereerzout, het is een chemisch spulletje. En tegenwoordig is elk toiletpapier gerecycled papier.

Vanuit mijn vroegere werk weet ik hoe papier gemaakt wordt; en dat toiletpapier òf geheel uit gerecycled papier bestaat òf gemaakt is van een mengsel is van gerecycled papier en houtpulp. Houtpulp is hoogwaardiger, en dus duurder, dan gerecycled papier. Dat betekent dat al het toiletpapier tot op zeker niveau milieuvriendelijk is. Maar de boodschap op de verpakking suggereert wel eens dat het beter is dan andere, zoals “ecologisch” in koeienletters op de verpakking!

Er is wel wat aardigs verschenen over toiletpapier (Keuringsdienst van Waarde in 2012, artikel Trouw 2011)¹. Trouw bericht dat ‘Satino Black’ in een Nederlandse fabriek uit 100% gerecycled toiletpapier wordt gemaakt, en ook het Duitse WC-papier ‘Danke’ is van 100% gerecycled papier.  De Keuringsdienst weet te melden dat toiletpapier van volledig gerecycled papier bij de fabriekspoort echt goedkoper is dan half gerecycled.

Wat is er eigenlijk over de prijs te zeggen? Online zoeken leert me 20 tot wel 80 cent per rolletje (maar welke kwaliteit is niet altijd duidelijk). Later zie ik bij De Nieuwe Graanschuur: 40 tot 88 cent per rolletje, waaronder de volledig gerecyclede Satino Black en Danke.

Hoeveel zijn mijn schone billetjes-en-principes me waard? Doe ik zaken bij de multinational, bij de grootverdiener, of bij de lokale winkelier? Alles bij elkaar geveegd neig ik naar de lokale winkelier, iemand die ik ken en aan kan kijken.

En last but not least: hoe lang doe ik eigenlijk met een rolletje; en hoe lang doe jij erover?  

Hmm, dan toch paraffinekaarsen bij de biowinkel? Susanne is echt een vuurvrouwtje, geen grootverbruiker met 28 kaarsen per avond maar er gaat geen avond voorbij zonder kaarsjes. Misschien kopen we theelichtjes bij Amnesty International: paraffine voor een goed doel en bijenwaskaarsen voor de bijzondere momenten.

groetjes Marnix

Susanne denkt na:

In onze gesprekken thuis ging het vaak over de kwaliteit van de groenten, fruit en de voedingsmiddelen van de Nieuwe Graanschuur. Wij vinden het grote assortiment van groenten en het fruit vers, lekker en zijn blij dat we een ruime keuze hebben van lokale boeren. Met plezier volgen wij het aanbod van het seizoen en hebben de aardbeien in oktober geen moment gemist. Wij zijn aangestoken door het idee om onze ecologische ‘voetafdruk’ kleiner te maken. Boodschappen doen bij de Graanschuur geeft hier de mogelijkheid voor. Het is bevredigend om bewuster met onze voeding bezig te zijn en nieuwe ontdekkingen te maken: lupine, kokos, kikkererwten- en boekweitmeel. Ik drink op dit moment geen melk meer en eet geen yoghurt, kwark, slagroom en kaas. Wat zijn er veel mogelijkheden om melk te vervangen, hoogst interessant! En je kunt goed koken zonder kaas, room en mozzarella! Kokosmelk, Soyaroom, Amandelmelk zijn waardige vervangers, om er maar een paar te noemen. Ìk voel mij er goed bij. Misschien heb ik meer energie. Tarwe en suiker heb ik ook geminimaliseerd. Nu past de mooie oude spijkerbroek weer en ik kom niets te kort.

En het geeft mij rust afstand te hebben van de grote supermarkten en dus ook van de voedingsindustrie en -commercie. Het vervult een beetje mijn verlangen om iets dichter bij de natuur te leven. Dat is helemaal niet zo makkelijk in een modern leven. Ons afval slinkt, maar we zijn er nog niet helemaal.

Ik ga voor puur en onverpakt!

We hebben 412,90 Euro uitgegeven van 1 oktober tot 1 november. Het is te doen! Het is meer dan te doen! Het is een kwaliteitssprong en een veranderingsproces die nog gaande is! Wij gaan graag door!

groetjes Susanne

Hartelijke blog-groetjes van Marnix en Susanne

Voetnoten:

¹ En: er is ook sprake van echt hergebruik van toiletpapier!

Na de groente ga ik linksaf en kom bij de grote koeling met paddenstoelen, kiemen, pepers, vlees en vleeswaren, tofu en allerlei burgers – maar geen burgerpunten (lees Blog 3). Ik draai me om en schrik mij een hoedje: blauwe pasta! Dit is nieuwland voor mij, algen en producten uit algen ken ik nog niet, spannend!

In de vrieskist wacht vlees, kip en vis geduldig op een koper. Een soepkip ligt al in mijn vriezer, Coq Bourguignon droom ik ‘s nachts.  Ik vermoed dat ik hier nog meer ga ontdekken, een andere keer!

Dan kom ik langs de schoonmaakmiddelen, poeders, vloeibaar of als wasnootje. Hier ben ik nog niet veel geweest, de voorraad bij ons raakt nog niet op en misschien poetsen wij niet zo heel veel (ten eerste om het milieu te sparen, ten tweede…). Alleen als het heel erg nodig is kom ik hier terug.

Garam Masala

Je hebt nodig:

50 g zwarte Kardamom (als die er niet is, witte 😉 25 g kaneelstok, 25 g kruidnagel en 50 g peperkorrels. Ik neem het liefst witte peper.

Kardamom en kaneelstok 2 minuten al roerend roosteren in een zware pan, kruidnagel en peper erbij en nog 1 minuut roosteren en dan alles laten afkoelen, nog even blijven roeren.

Je kunt het in een blender zo fijn malen als je lekker vindt of in een grote vijzel. Dat ruikt zó heerlijk! Als je nog fijner wilt moet je het zeven.

Voordat ik verder ga in mijn rondje door de winkel, mijmer ik:

Sinds ik al mijn eten en spulletjes bij De Nieuwe Graanschuur koop, denk ik steeds meer na over de vraag hoe ik zoveel mogelijk onverpakt kan kopen. Verpakkingen staan mij steeds meer tegen. Ik wil ze niet. Ik heb geen zin om het gescheiden afval weg te brengen. Ik heb geen zin om oud glas weg te brengen. Ik vind het geweldig dat afval gescheiden wordt maar nog geweldiger vind het om afval te voorkomen. Wel sleep ik met plezier met leeggoed waarvoor ik statiegeld terug krijg. Potjes en flessen schoonmaken en hergebruiken is beter dan opnieuw smelten, toch? Wie weet hier meer van?

In ieder geval verandert mijn kooppatroon: minder zuivel, kaas, drank, sap. En zo kom ik terecht bij die de mensen 10.000 jaar geleden leefden en puur en onverpakt aten, Paleo.

Ik word me bewust dat ik veel gekookt heb met room, kaas, kwark, creme fraiche. Nu laat ik al die pakken en bekers – zoveel mogelijk – staan omdat ik echt een hekel heb aan al dat afval. Alleen voor Marnix koop ik Yomio en volle kwark en brood en pasta. Hij heeft dat nodig.

Zo verandert ons eetpatroon, de smakelijke gerechten zijn wat eenvoudiger, creatiever,  groente altijd gestoomd, waardoor de smaak heerlijk is, steeds meer Paleo. Allen jagen doe ik niet, vlees en vis koop ik in verpakking, de eieren gaan in een doosje mee. Ik ga vooruit door achteruit te gaan.

Zelfinzichten:

Ik ben wonderlijk meer gemotiveerd om zelf lege verpakking mee te nemen naar de winkel en wordt inventiever in het opbergen van ons voedsel. Het stoort me minder dat ik meer tijd bezig ben met boodschappen doen en ook meer tijd met het thuis uitpakken. Het geeft me rust om aandachtig met voedsel bezig te zijn.

En ik vind het heerlijk om voor die 5 producten die ik nodig had niet meer door de grote supermarkt langs al die schappen te moeten rennen waarvan ik toch niets koop.

Het heeft wat, zo alles bij de Nieuwe Graanschuur te kopen……en trouwens, in de eerste 3 weken hebben we Euro 277,79 uitgegeven. Volgens mij valt dat best mee, ook al ben ik een paar dagen in Duitsland geweest, Marnix is immers de grote eter (haha). Toch vraag ik mij stiekem af hoe het kostenplaatje eruit zal zien als we door alle voorraden heen zijn. Ik denk dat de Nieuwe Graanschuur nog lang niet van ons af is! 🙂

Vorig weekend heb ik een chocolade-sinaasappeltaart met lupinemeel gebakken. Lupinemeel is glutenvrij, eiwitrijk en heeft weinig koolhydraten. Het is een beetje oranje en heeft meer eigen smaak en een andere textuur.

Ik heb de taart als kado gemaakt voor de verjaardag van mijn vriendin. We hebben de taart uitgebreid geproefd en besproken, gekeurd, besnuffeld en heen en weer gedraaid. De meesten vonden de taart erg lekker, er was ook een wat rare nasmaak bij iemand.. ik ben enthousiast omdat de lupine een ‘diepere smaak’ geeft, die ik erg lekker vond. Ik heb zin om te experimenteren met lupine. Ik hou namelijk van taart, liefst 2 of 3 stukken, dat deden ze namelijk ook in het stenen tijdperk! MMMMMM!

Lupinechocosinassappelcake zie voor het recept lupinecake op lupinfood.

Meer nieuws uit mijn favoriete winkel in de volgende blog

– groetjes Paleo Rex Susanne ps. ik heb er maar een 🙂

En daarom zijn die elf soorten appels in de winkel op zichzelf al een enorm feest. Inmiddels hebben we 5 soorten in huis waarvan ik de Santana lekker sappig en fris vind smaken, maar de Elstar doet daar niet veel voor onder.

De rechtse Inge Marie en de linkse Sneeuwwitje hebben beide diepe herfsttinten die de schil iets van een schilderij geven. Wat zijn ze toch fotogeniek! En bekijk Sneeuwwitje even goed, daar waar het rood en het groen bij elkaar komen. Hoe komen die appels aan hun naam? Als iemand het weet hoor ik het graag!

Morgen (zondag) dus iets met appels bakken…

Over de helft

We zijn nu 14 dagen onderweg, en tot nu toe lukt het om al onze boodschappen bij de Nieuwe Graanschuur te doen. Kokosmelk is wel een item; het gaat bij ons door de muesli, in plaats van melk. Vorige week hebben we wel een literpak kunnen kopen maar die smaakt niet zo puur naar kokos als de ons bekende blikjes. De Nieuwe Graanschuur beperkt zich in de verpakkingen en de kokosmelk die wij willen is verpakt in blik… We zijn in gesprek…

Aan de andere kant:

Toch hebben we nog 21 producten gekocht die verpakt zijn. Daarvan zijn er 9 melkproducten, naar mijn gevoel ‘ok’ om die verpakt te kopen (en daarvan zijn er twee met statiegeld). Blijven er nog 12 over, daarvan 3 kadootjes (ontbijtkoek is in het buitenland heel welkom!) en verder lucifers, theefilters (voor losse thee), sambal, tofu, melbatoast, limonadesiroop en wijn. Alleen die laatste kunnen we ook onverpakt kopen (!). We hebben die regelmatig gedronken maar eerlijk gezegd wilde ik eens een andere proberen.

Bijna de helft van de verpakte zaken zijn melkproducten. Hoe kun je deze nou onverpakt in huis krijgen? Boter in losse stukken? Melk, yoghurt uit een vat waar je je eigen fles vult? Kort rond zoeken op internet leert dat boeren zelf wel een soort antwoord hebben: je kunt zelf je eigen fles vullen met rauwe melk. Maar dan heb je nog geen halfvolle melk, geen yoghurt, enzovoort! Misschien moeten we onze keuzes nog strikter maken en alleen melk kopen en zelf afromen voor de room en de halfvolle melk, zelf yoghurt maken? Leuk! – ik ben meteen in voor een keertje, maar elke week, als je ‘s avonds thuis komt van een dag werken .. Hmm, ik zie me dat nog niet doen; dan toch die verpakkingen nog maar houden … typte hij, maar dacht ‘oeps’…

Voor nu voldoende vragen, tot de volgende blog!  Marnix